بررسی فراوانی عوامل باکتریال و تعیین حساسیت دارویی آنها در عفونت گوش خارجی در شهرستان سمنان (82 – 1379)

سابقه و هدف: یکی از شایع‌ترین انواع التهاب گوش خارجی (Otitis externa)، عفونت منتشر حاد گوش خارجی (Acute diffuse otitis externa)که به گوش شناگران (Swimmers ear) نیز معروف است. در اکثر موارد، عامل این عفونت باکتری‌ها می‌باشند که شایع‌ترین آن‌ها Pseudomona aeruginosa و Staphylococcus aureus هستند. افزایش میزان بروز مقاومت‌های دارویی نسبت به بسیاری از ترکیبات ضدمیکربی باعث عدم کفایت درمان‌های تجربی در موارد کمپلکس بیماری می‌گردد. هدف از این مطالعه تعیین عوامل باکتریایی عفونت حاد گوش خارجی و تعیین حساسیت دارویی آن‌ها می‌باشد. مواد و روش‌ها: از 70 بیمار مبتلا به عفونت حاد گوش خارجی نمونه گرفته شد؛ سپس نمونه‌ها در محیط تایوگلیکولات، آگار خون‌دار و مک‌کانگی تلقیح و سپس گرم‌خانه‌گذاری گردید. بعد از رشد باکتری از رنگ‌آمیزی گرم و محیط‌های بیوشیمیایی باکتری‌ها تعیین هویت و سپس با روش کربی‌بایر حساسیت دارویی آن‌ها تعیین گردید. یافته‌ها: در این مطالعه 2/89% بیماران زن بودند. از 70 بیمار 73 نوع باکتری جدا گردید. P. aeruginosa (9/47%) و S. aureus (4/12%) شایع‌ترین باکتری‌های جدا شده می‌باشند. باکتری‌های جدا شده در کل، 5/94% نسبت به سیپروفلوکساسین و 89% نسبت به جنتامایسین حساس بودند و کم‌ترین حساسیت را نسبت به آموکسی‌سیلین (5/5%)، کلوگزاسیلن (9/10%) و آمپی‌سیلین (7/13%) داشته‌اند. نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از مطالعه حاضر نشان داد که شیوع عفونت حاد گوش خارجی در زنان (2/89%) و در دهه 29 ـ 20 بیش‌تر است هم‌چنین حدود 90% باکتری‌های جداشده به آموکسی‌سیلین و جنتامایسین مقاوم بودند. نتایج این مطالعه در زمینه سن و جنس با مطالعات مشابه هم‌خوانی ندارد که عوامل زمینه‌ای مورد اختلاف نیاز به بررسی بیشتر دارد.